gele hesjes protest

Gelehesjesprotest in Den Haag, 1 december 2018.

De beweging van de ‘gele hesjes’, in de herfst van 2018 ontstaan in Frankrijk, heeft via Belgë begin december ook in Nederland weerklank gevonden. Een beweging zonder duidelijke leiders, zonder programma, in Nederland zonder concrete eisen, maar wel met knorrige klachten. De centrale klacht lijkt: het is genoeg, nu ik! Wat er precies ‘genoeg’ is, blijft onduidelijk, maar het ‘nu ik’ klinkt des te duidelijker. Wat is hier aan de hand?

Onvrede

Ofschoon het een beweging lijkt zonder leiders en zonder programma, is de kans groot dat hier op de achtergrond rabiaat rechtse en mogelijk ook zeer linkse krachten aan het werk zijn. Onvrede onder ‘het gewone volk’ is voor hen immers de primaire brandstof.
Voor weldenkende burgers kan de groep gele-hesjesdragers al snel afschuw en mogelijk zelfs verachting opwekken. Immers, ergens tegen zijn zonder enig redelijk alternatief te bieden is zinloos en al gauw destructief.

Horen, zien en voelen

Toch is het goed om deze beweging niet te verontachtzamen. Juist het feit dat er vrij makkelijk steun komt voor deze beweging zonder dat sprake is van duidelijke eisen, geeft te denken. Hier lijkt sprake van grote verongelijktheid. Ofwel: mensen die vinden dat ze niet gelijk behandeld zijn, te kort gekomen zijn. Mensen die horen dat ‘de economie weer aantrekt’, die zien dat op veel plaatsen in de samenleving ‘het geld tegen de plinten klotst’, maar die voelen dat zij zelf al jaren op de nullijn zitten of alleen maar inleveren.

Onbetaalde rekening

Een geel hesje aandoen en meedoen is een makkelijke vorm van protest. Daar hoeft amper over te worden nagedacht. Het geeft wel direct een goed gevoel: nu ik, zie je mij wel?! De onvrede richt zich vooral op de politiek Het is een afrekening met de neoliberale gedachte dat wie het niet goed heeft, iets niet goed heeft gedaan – eigen schuld, dikke bult. Het protest is ook een onbetaalde rekening voor de sociaal-democratie, die, ontdaan van ideologische veren, is meegegaan in de neoliberale gedachten over eigen verantwoordelijkheid. En die ‘de onderkant van de samenleving’ in de steek heeft gelaten.

Verdedigen of aanvallen

Een geel hesje is bedoeld als bescherming in een gevaarlijke situatie. De protesterende mensen gebruiken het nu tegen een ander soort gevaar: de nullijn, het inleveren, niet gehoord worden, gewantrouwd worden, en dat al jaren lang. Voor het gevoel nu té lang. Zodat een geel hesje niet meer louter wordt gebruikt ter bescherming, maar als aanvalswapen. Voorlopig richten de ‘gele hesjes’ zich tot minister-president Rutte en ‘de politici’. Kennelijk duurt het nog even voordat zij doorkrijgen dat ze moeten zijn op de plekken waar het geld de afgelopen decennia wél naartoe is gegaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.