Een mens wordt geboren met een witte, zwarte of andersgekleurde huid. Daar kun je niks aan veranderen. In overwegend witte of blanke delen van de wereld is het voor mensen met een kleurtje vaak nèt even moeilijker om iets gedaan te krijgen. Dat is ongewenst, maar om dan te spreken van een ‘privilege’ van witte of blanke mensen is niet zo gelukkig, schrijft Daniela Hooghiemstra in haar column in de Volkskrant van 8 januari 2019.

Verworvenheden, geen privileges

Ongelijkheid tussen mensen die er echt toe doet, vindt Hiemstra, is het sociaal-economische verschil. In een open samenleving zijn er in de loop der tijd altijd nieuwe groepen mensen die erbij komen en hun positie moeten verwerven. De al langer aanwezige bevolkingsgroepen hebben dan al lang een positie verworven. Dat kan wrijving geven. “Maar wie verworvenheden afdoet als ‘privileges’, doet de vrije samenleving geen recht, het succes van die samenleving is van het vermogen om te verwerven namelijk juist afhankelijk”, stelt Hooghiemstra.

De echte vraag

“Ook is niemand erbij gebaat als ‘witte’ mensen schuld aan gepraat wordt over het verleden. Alle geschiedenis, waar ook ter wereld, is bloedig en misdadig”, vervolgt zij. “Elkaar op grond van afstamming bestrijden, leidt bovendien de aandacht af van de echte vraag: hoe in een land dat zo aantrekkelijk is, een welvaartsstaat overeind gehouden kan worden. Hopelijk komen de ‘beige’ mensen snel om dat gezamenlijk op te lossen.”

Haar hele column is te lezen bij de Volkskrant.